فى الركن البعيد كان فى كرسى لاقيته فاضى واعدت فيه

وبصيت هناك مالاقتش حد قولت كويس اعد مع نفسى

مع شجره وغصن.. ورق وورقه تانيه على رجلى عايزه يترسم فيها

خطوط ونظره تايهه للنقطه البعيده

نسمه جايه ونسمه رايحه بتعدى عليا وترميلى السلام

فى الركن البعيد لاقيت ورق وبدأت امشى بين الخطوط

ولاقتها عايزه تطير بجناح وتجرى

فى الركن البعيد لاقيت حبيب ..تايه.. وحيد فى الزحمه

صعبه الحياه

واقفه فى مداه

بيحاول ينسى اللى اتسرق

وفى وسط السكون ناس بتتكلم

كلام كتير من بينها حروف عايزه مكان

قلب فاضى او قلب مليان

لكن لازم فيه تكون

فى الركن البعيد معنى جميل هوا عليل

ورق خريف شباك قديم بتطل منه الذكريات

كان فيه هناك احساس غريب من جوايا اوى

حزين انين بتزئه ضحكه طفوليه اوى

بين الزحام لاقيت رفيق ومش صديق

بفتش فيه عن صدقه اوى

لكن رغم كتر الخطوط فى خط ناقص

بين الورق فى ورقه طايره

فى المكان الفاضى

فى الركن البعيد

بينما اعددت مشروبى الساخن

واخذت منه اول رشفه وبدأ البخار الساخن يتصاعد منه شيئا فشيئا

فاذا به ييقظ فى الكلمات كلمه فكلمه

ويذكرنى بنفسى حين اجده قادم من بعيد فتتسارع دقات قلبى

وتدفأ يداى ويحمر وجهى خوفا من ملئ المشاعر الجميله

المعبئه بمسك الحب وعبير السعاده ودفئ الاخلاص

حين ياتى مهديا لى وفاء العهد فى باقه متكامله

حين يعبر بى برالامان ويقول لى

هانحن هنا حبيبتى لا تخافى اننى معك

وتتابع الرشفات وينتهى المشروب

نعم هاانا وصلت لنهايته ولكنى سابدأ دائما الحلم

واتيقن انه سيبقى الى مالانهايه

لانه سيتحقق اذا امنت به من اعماقى وقلبى ووجدانى

نعم حلمى هنا حبيبى